Over:

 letterlijk met de bil(len) bloot gaan, het noorden kwijt zijn, en een klop van de hamer krijgen.

Onder de aanwezigen 's morgens telden we: Werner A, Peter G, Kris B, Joris v H, Ronny v D. Ook Werner M had de moed gevonden zich (na een wilde nacht) uit het bed te sleuren en alzo "onze" gastvrouw en kinderen verweesd achter te laten.

Danny en Boemie waren toen (om 7u) al per fiets richting Neeroeteren getrokken.

De keuze viel vrijwel unaniem op de 75km.  Al gauw sukkelde Danny S (Joven Team) in een plas water. Niet veel later zou ook onze eigen Peter met het donker gekleurde Maaswater kennismaken. Hierdoor verloor hij echter zijn GPS. Tevergeefse pogingen om hem terug te vinden, door op handen en voeten de plas om te woelen, leverden helaas niets op. Er restte Peter niets anders dan (door het aanzienlijke tijdsverlies) de rit in te korten, en melding  te maken bij de organisatie van de verloren geraakte GPS. Deze zou op haar beurt een oproep op het forum plaatsen (tot vanmiddag was hier nog geen sprake van). Ook kreeg Peter nog af te rekenen met een lekke band, of hoeveel pech iemand op zijn verjaardag kan hebben.

Al snel werd het kaf van het koren gescheiden. Ronny en co kozen het hazepad, Boemie zweefde al worstelend met een nukkige gps en een aanwazemende bril ergens tussenin. Werner A en Werner M en Kris hadden mekaar gevonden. Kris verkoos, met het nakende Saalbach en Karls trainingsschema  in zijn achterhoofd, om puur op hartslag te rijden.  Ondertussen vervoegde Boemie deze laatste groep.  Op de hellingen van Opoeteren en omstreken werden zo  nu en dan "prestigeduellekes" uitgevochten.

Na de zandput sloeg echter het noodlot toe. In een afdaling raakte Werner M met z'n cranckstel een dikke steen (die half ingegraven aan de kant vh pad lag) en werd als een pluim de lucht in gekatapulteert, of hoe Werner even aan de zwaartekracht ontsnapte. Boemie die achterop reed kon door het matige tempo dat hij steeds in een afdaling ontwikkelt Werner nog ontwijken.  Werner op zijn beurt , verkoos even van de slag te bekomen, terwijl boemie zich al volop in z'n nieuwe functie inleefde en het achteropkomend verkeer in goede banen trachtte te leiden. Daarna werd de schade opgemeten, bloed aan de elleboog, broek gescheurd, klep van de helm afgevlogen, drinkbussen kapot en een pijnlijke schouder.  De rit werd uiteindelijk verdergezet en Werner besloot om bij de 2de bevoorrading zich terug naar de start te laten rijden.  Onderweg kreeg hij echter last van steeds hardnekkiger wordende hoofdpiin. Of er een verband was met de uitspattingen van de dag ervoor of de valpartij is tot op dit moment nog steeds niet duidelijk.  Op het einde koos Boemie het hazepad, kwestie van Danny niet te lang te laten wachten om samen huiswaarts te rijden.  Dat Danny in een uitstekende conditie verkeert bleek nog maar eens. Vechtend tegen een sterke wind vocht Danny (met in z'n wiel Boemie) zich een weg naar Kleine Brogel. Heel af en toe kreeg Boemie de kans om de kop te nemen. Ter hoogte van Reppel viel deze laatste echter volledig zonder naft! Net voordien werden we nog aangemoedigd door o.a. Kris.  Dat ze niet stoppen voor mensen die in nood verkeren typeert hen (of ze moeten niet vertrouwd zijn met de verschijnselen van iemand die een klop vd hamer gekregen heeft). Aan de bushalte dan maar gestopt en een gelleke naar binnen gespeeld. Het wondermiddel begon vrijwel meteen te werken en alles was weer vergeten. Op het Maarlo kropen we nog in het wiel van een verbouwereerde wielertoerist die prompt het tempo optrok naar een 36 km/u. Dat wij niet zouden lossen stond als een paal boven water. Wat deze local niet wist, was dat je voor de ingang van de basis ofwel links ofwel rechts moet afdraaien, of maw hoe dit een uitgelezen plaats is om van de kop af te gaan. Hoe ver  hij op de basis geraakt is, is niet geweten.

Btw, vandaag even bij Werner geïnformeerd naar de stand van zaken. Foto's zouden nog uitsluitsel moeten geven.