Vulcan Bike marathon Daun 14/9

Terwijl sommige  mtb leden al ter plaatse waren, trokken de achterblijvers(Koen, Ronny, Danny, Ludo en Bart)  al in de vroege ochtend (4u45) richting Daun.

Vroeg uit de veren dus en een rit van zo'n 2 1/2 uur voor de boeg.

Na aankomst in het druilerige Daun trokken we meteen richting tent om onze nummers af te halen. Deze bleken door de goede zorgen van de reeds aanwezige teamleden reeds afgehaald te zijn.

Daarna werd nog snel een broodje achter de kiezen gestoken en onze stalen ros van de trekhaak gehaald.

De weergoden waren ons dus niet gunstig gezind. Een typsiche herfstdag kondigde zich aan. Ludo had al enige prospectie gedaan en volgens hem zouden we de eerste 2 uren van de marathon regen over ons krijgen, jawadde. 

Het Joven team was zeer goed vertegenwoordigd. Een aantal wedstrijdrijders en een rits recreanten stonden aan de start.

Daar Ronny (VdH) in de tweede startrij zat, hadden we afgesproken om bij de eerste bevoorrading op hem te wachten.

Na de start verloren de leden mekaar al snel ut het oog. Boemie had niet door dat het kleine tafeltje en dito parasolletje eigenlijk al de eerste bevoorrading was, en miste hierdoor ook de reunie. Slecht weer ging zoals gezegd ons deel worden en de paden lagen er bij wijlen erg glibberig bij, hierdoor dienden ook de afdalingen met beleid genomen te worden. Zelfs Boemie op z'n nieuwe paard vreesde de afdalingen niet, maar nam ze toch  allemaal op z'n gemak. Een echte daler zal hij, zelfs met zo'n tuig, wel  niet worden, maar toch...

Al snel werd ik voorbijgereden door de snelle mannen. Dit verschroeiende tempo aanhouden zou zelfmoord zijn, eigen tempo zoeken was de boodschap.

De tweede bevoorrading begon er al wat meer op te trekken. De bananen en koeken werden er aangeprijsd alsof het hier een markt betrof. alles in orde dus.

Ook lijkt het erop alsof het werkloosheidscijfer in de regio tot nagenoeg 0 gedaald is.  De plaatselijke VDAB stuurt daar namelijk iedereen gewoon naar de brandweer! In haast iedere bocht stonden brandweermannen (al dan niet met een biertje in de hand) met bijbehorend voertuig aanwijzingen te geven.

Moest er in Daun of omstreken brand uitbreken is dan is er geen man overboord.

De verdere tocht was er één met hoogtes en ook zeker laagtes. Rond km 50  stond onze Stevie er met een verse drinkbus, waarvoor dank.

Helaas gaf deze drinkbus niet de nodige energie. Bert H kwam voorbij gereden, maar Boemie kon helaas niet aanpikken. In gedachten spookte een switch van 100 naar 85 km door  zijn hoofd. Als je nog maar net halfweg bent, en nog zoveel hoogtemeters moet overwinnen... Allez de moed een beetje bijeengeraapt en op naar de volgende helling! De hellingen werden precies langer, maar vooral de modder begon op het gemoed te werken.

Als dessert werden we nog op een lange klim aan de skipiste getrakteerd. Hier hadden vele berijders geen nood meer aan, stegen af en togen tevoet naar boven.

In Daun zelf wachtte ons nog een klein klimmetje alvorens over de streep te rijden. Net voor de streep werd ik plotseling toegejuicht in mijn eigen taal.!? Op het terras zaten reeds frisgewassen teamleden in mtb Breugel ornaat! Hier moest een woordje uitleg bij komen. Bleek dat Koen na een 40 -tal km  ten val was gekomen en Ronny hem helaas niet meer kon ontwijken, gevolg, een lelijke vleeswonde aan de knie! Eens afgedaald togen de 2 richting plaatselijk ziekenhuis alwaar hen alvast een waslapje werd aangeboden. De wonde werd grondig zuiver gemaakt en prompt een stuk handschoen ingestoken. Maw moest je in de plaastelijke zwemkom iemand met een afgesneden middelvinger van een handshoen in zijn knie tegenkomen is er geen twijfel mogelijk: dat moet dé Ronny zijn. Ronny zal door dit voorval wellicht een kruis moeten maken voor de tocht Parijs Overpelt. Ook Koen liep enige averij op, hij hield er een pijnlijke knie aan over (zonder handschoen).

Ook Danny maakte kennis met de vukanische aarde. Na zijn val werd hij in de landstaal aangesproken met de woorden " hast du ein mobiel?" (de gevolgen van de val zagen er blijkbaar ernstig uit) waarop Danny antwoorde "aber naturlich, zu hause zo einem auf strom". Nadat hij bekomen was kon hij de tocht alsnog verderzetten. 

De joven mannen zetten enkele puike prestaties neer zo behaalde  Ronny V Dael de 3de plaats in zijn categorie en verbeterde de rest van het team zijn tijd van de vorige edtie(s).

Rest ons nog een bedankje te richten aan Guy voor de goede zorgen (lees het regelen van de inschrijvingen, en voor sommigen het hotel).

Hopelijk mogen we volgende jaar weer op zijn dienste rekenen. Blijkbaar is hij op zaterdagavond  hiervoor nog uitgebreid getrakteerd op allerhande cadeautjes/atttributen:).

Ondergetekende wil alvast weer beroep doen op zijn diensten volgend jaar.

Op de volgende link de uitslagen: https://coderesearch.com/sts/services/info/20300/319