Amstel gold 28/2/2015
Een beetje een chaotische last minute planning en twijfels over de knie van Danny gingen vooraf aan wat een mooie fietstocht zou worden. (deelnemers Danny J, Werner A, Peter G, Koen en Boemie)
Bij het vertrek dook de temperatuur onder 0 en een gure wind maakte de keuze van de kleding niet gemakkelijk. Aan het Amstel Goldrace café parkeerden we onze wagens, en na het obligatoire kiekje door de waardin voor de website van het voornoemde café, werd gekozen voor lus 3 (77km, 935hm). Meteen ging het richting Cauberg. Deze “berg” bleek vandaag zijn naam niet gestolen te hebben….brrr wat was het fris aan de vis. De bepijling was op sommige punten van deze lus voor verbetering vatbaar, maar misschien lag het ook wel een beetje aan ons. We kenden een moeizaam begin, gelukkig ging Werner A geen inspanning uit de weg en reed hij een heel eind terug om ons terug op de goeie route te zetten. Werner vond bij wijlen zowaar zelfs zijn ijzersterke klimmersbenen uit zijn glorietijd even terug en klom gezwind naar boven. Ook Koen kon zijn gestaag stijgende vormcurve bevestigen. Diesel Peter van zijn kan keek leep de kat uit de boom zou stilletjes aan maar zeker vooraan aan bij de beklimmingen postvatten. Met de Knieën van Danny bleek uiterlijk helemaal niets mee aan de hand, maar dit was maar schijn, hij verbeet de pijn en zwakte dit af door alleen maar steen en “knie” te klagen.
De beklimmingen volgenden elkaar snel op en de hoogtemeters vlogen erbij, na de Cauberg passeerden nog de Kruisberg, Eyserenbosweg…..
Op het laatste bleek de fut langzaam maar zeker uit de benen te verdwijnen en bleek de fut plaats gemaakt te hebben voor krampen. De oude garde echter (3st, samen goed voor maar liefst 144 jaar! verkoos nog de Keutenberg erbij te nemen (hoort bij lus 3), terwijl de jonge garde de kortste route richting Amstel café opzocht. De alom gekende Keutenberg zal weinig vrienden maken, en ook vandaag heeft hij er (van de 3 Breugelse wielerliefhebbers) geen erbij gekregen. Het genadeloos eerste stuk van 22%, dan de glooiende stukken ertussen waar niet echt een einde aan komt, zijn hier de oorzaak van. Aangekomen aan het Amstel café had de jonge garde al een rijsttaart, en een kop chocolademelk achter de kiezen, en hadden ze ondertussen genoten van het mooie uitzicht (in dit geval een menselijk lichaam van het andere geslacht). De babbel achteraf was eentje om over na te denken.
De mee te sleuren kilo’s van de renners waren het gesprekstof. Z o werden de klimmerskwaliteiten van Danny gelinkt aan het lage gewicht dat hij mee te sleuren had (64kg!), Koen daarentegen vond dit met zijn 94kg erg frustrerend (30kg verschil). Oplossing: men neme een rugzak gevuld met ballast mee. Deze rugzak zou gedragen moeten worden door de klimgeit die als eerste de top bereikt , voilà opgelost!
Er werd nog afgesloten met pasta (uitgezonderd voor veggie Danny uiteraard ) en dit voor boemie aangevuld met veel brood.
Uiteindelijk hadden we 83kms en 1185htm op de garmin staan, een ideale start van het nieuwe wielerseizoen, en zeker voor herhaling vatbaar.