De nacht van Peer 24/07
Dit jaar kregen we de gelegenheid om met enkele (Hans, geert en ikzelf) af te zakken voor de nacht van peer.
Nogal chance dat de temperatuur niet zoals de dag ervoor was, want het was eigenlijk nu al op het randje. Er was nauwelijks zuurstof in de lucht wat maakte dat een ontsnappingspoging van goede huize moest komen om te slagen.
Om 17h werd de start gegeven voor een korte koers (15 r) over de kasseien van Peer centrum.
Meteen bij het neergaan van de startvlag zag hans de mogelijkheid om er vandoor te muizen en het peloton op een sliert te trekken, hierbij kreeg hij wat steun van medebiker Geert maar echt succes had de poging niet. Net wanneer het peloton bij het ingaan van de tweede ronde terug komt aansluiten ziet 'de speer van peer' alias jokke de kans om eens te demarreren. Hij was nog niet echt opgewarmd dachten Hans en Geert en lieten de jokke effe voor het peloton uit rijden. Jokke had dus wel de eer om alleen een ganse ronde af te werken en werd onder luid applaus van de supporters vooruit geschreeuwd. Vanuit het peloton werd er gereageerd en de jokke kreeg twee ronden daarop wat gezelschap. Na goed teamwerk en afstoppingswerk van Hans en geert bleven de twee ook niet op kop. Hierbij had jokke meteen de conclusie dat voorop blijven echt niet aan te raden was in deze warme omstandigheden. Dus jokke besloot zijn verstand te gebruiken en in de luwte van de groep te blijven. Toen dachten hans en geert. Als die sterke beer van Peer dat kan, moeten wij ook eens even voorop rijden en genieten van al het volk langs de kant. Toch hadden deze twee heren hier niet veel zin en lieten zich al gauw terug inlopen. De koers bleef de ronden daarop wat gesloten. Twee ronden voor het einde werd er stevig gedemarreerd en er reed een enkeling weg. Er werd even wat geaarzeld in het peloton tot er iemand een poging ondernam om er naartoe te fietsen. Jokke had dit in de smiezen en reageerde ook met een late uitval. Hij moest een ganse ronde harken om terug op het wiel van de vluchters te komen. Helaas bij het aansluiten sprong er een medevluchter weg. Met twee reden we verder om het gat trachten te dichten maar de vogel was vliegen. Dan maar sprinten voor de tweede plaats dacht de jokke. Toch wilde hij het niet zover laten komen en ging zelf stevig aan bij het opdraaien op de kasseien. De medevluchter drong niet aan en jokke reed naar een tweede plaats.
Hij werd nog eerste in zijn categorie en mocht 2*3 zoen ontvangen van twee podium missen. Hierbij een hele voorraad energierepen en eeuwige bloemen voor de vrouw;
het was een interessante ervaring op de kasseien maar een aanslag op de fiets en lichaam.
Een impressie van deze zwoele avond:
foto 1: Geert en Hans houden het peleton onder controle
foto 2: Een bezorgde vader, en Hans die deze bezorgdheid weglacht
foto 3: ik zou ook eens graag op het podium staan
foto 4: artikel uit de media
En dit hebben Geert en Hans "gemisst"